ساختار شیمیایی و مولکولی پلی اتیلن و پلی پروپیلن:

1- پلی اتیلن:

ساختار شیمیایی: پلی اتیلن از یک زنجیره‌ی طولانی از واحدهای اتیلن (CH2=CH2) تشکیل شده است. این زنجیره‌ها به یکدیگر با پیوندهای وان‌در-والز متصل هستند.

مولکولی: مولکول پلی اتیلن بدون ارتباط یا تعداد محدودی از گروه‌ها و عناصر دیگر، به صورت یکپارچه و تکناژ است.

بیشتر بدانید: نایلون ساده، نایلون شیرینگ، نایلون چاپ خورده

2- پلی پروپیلن:

ساختار شیمیایی: نیز از زنجیره‌های مشابه واحدهای پروپیلن (CH2=CH-CH3) ساخته شده است. این زنجیره‌ها نیز با پیوندهای وان‌در-والز به یکدیگر متصل هستند.

مولکولی: مولکول پروپیلن نیز شباهت زیادی به مولکول پلی اتیلن دارد و بدون وجود ارتباطات یا گروه‌های جانبی معین است.

این ساختارهای شیمیایی و مولکولی مسئول ارتباطات مکانیکی و خصوصیات فیزیکی مختلف در هر کدام از این پلیمرها هستند.

ویژگی‌های فیزیکی پلی اتیلن و پلی پروپیلن:

1- پلی اتیلن:

چگالی (Density): پلی اتیلن دارای چگالی کمتری نسبت به پروپیلن است. این ویژگی باعث می‌شود پلی اتیلن به عنوان یک مواد سبک شناخته شود.

نرمی و انعطاف‌پذیری (Flexibility): این پلیمر به دلیل ساختار زنجیره‌ای و پیوندهای وان‌در-والز، نسبت به پروپیلن نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر است.

نقطه ذوب (Melting Point): نقطه ذوب پلی اتیلن کمتر از پروپیلن است، که به این معناست که در دماهای پایین‌تر از پروپیلن می‌پذیرد.

2- پلی پروپیلن:

چگالی (Density): چگالی پروپیلن بیشتر از پلی اتیلن است، بنابراین پروپیلن به عنوان یک ماده جمع و جور و سبک شناخته می‌شود.

سختی و استحکام (Hardness and Strength): به دلیل ساختار کریستالی و مرتب زنجیره‌های پلیمری، سخت‌تر و مقاومت به ضربه‌های مکانیکی بیشتری نسبت به پلی اتیلن دارد.

نقطه ذوب (Melting Point): دارای نقطه ذوب بالاتری نسبت به پلی اتیلن است.

این ویژگی‌های فیزیکی تأثیر مستقیم در کاربردهای مختلف این دو نوع پلیمر دارند و انتخاب بین آنها به توجیه معینی نیاز دارد.

مقاومت مکانیکی پلی اتیلن و پلی پروپیلن:

1- پلی اتیلن:

مقاومت به کشش (Tensile Strength): پلی اتیلن به دلیل ساختار زنجیره‌ای و مولکول‌های الاستومری، مقاومت به کشش متوسطی دارد. این ویژگی آن را برای کاربردهایی که نیاز به انعطاف و انبساط دارند، مناسب می‌کند.

مقاومت به ضربه (Impact Resistance): پلی اتیلن دارای مقاومت خوبی به ضربه‌ها و ترک‌ها است، که آن را برای برخی از کاربردهای بسته‌بندی و لوله‌کشی مناسب می‌کند.

2- پلی پروپیلن:

مقاومت به کشش (Tensile Strength): پروپیلن به دلیل ساختار مرتب و بلوری، مقاومت به کشش بالایی دارد که آن را برای کاربردهایی که نیاز به استحکام مکانیکی بالا دارند، مناسب می‌کند.

مقاومت به ضربه (Impact Resistance): مقاومت پروپیلن به ضربه نسبت به پلی اتیلن کمتر است، اما با افزودن افزودنی‌ها و پرکننده‌ها می‌توان این ویژگی را بهبود بخشید

کاربردها و صنایع مورد استفاده پلی اتیلن و پلی پروپیلن:

1- پلی اتیلن:

کیسه‌های پلاستیکی: از جمله کاربردهای شناخته شده‌ای است که پلی اتیلن در آن به کار می‌رود. این کیسه‌ها برای بسته‌بندی محصولات مختلف از خوراکی‌ها تا مواد شیمیایی استفاده می‌شوند.

لوله‌کشی: به دلیل مقاومت به شیمیایی‌ها و انعطاف، در سیستم‌های لوله‌کشی آب و گاز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کارتن‌های چندلایه: برای بسته‌بندی محصولات خوراکی و مواد شیمیایی با طراحی‌های مختلف.

2- پلی پروپیلن:

بسته‌بندی مواد غذایی: پروپیلن به دلیل مقاومت به روغن و گریس، برای بسته‌بندی مواد غذایی مانند حبوبات، خیارشور، و نان به کار می‌رود.

پنبه‌پاپی (Nonwoven): برای تولید پارچه‌ها و فیلترهای غیربافته کاربرد دارد.

لوله‌کشی: در سیستم‌های لوله‌کشی گرمایشی و سرمایشی به کار می‌رود به دلیل مقاومت بالا در برابر حرارت و خواص عایق‌بری.

هزینه و تولید پلی اتیلن و پلی پروپیلن:

1- هزینه تولید:

پلی اتیلن:

تولید پلی اتیلن از اتیلن به روش پلیمریزاسیون با فشار و دما انجام می‌شود.

هزینه تولید پلی اتیلن به عوامل متعددی مانند هزینه مواد اولیه (اتیلن گازی یا مایع)، انرژی مصرفی، تجهیزات و فناوری مورد استفاده، نیروی کار و هزینه‌های مدیریتی بستگی دارد.

تحقیقات و توسعه برای بهبود فرآیند تولید و افزایش بهره‌وری نیز هزینه‌های اضافی را به دنبال دارد.

پلی پروپیلن:

تولید پروپیلن نیز از مونومر پروپیلن به روش پلیمریزاسیون انجام می‌شود.

همچون پلی اتیلن، هزینه‌های تولید پروپیلن نیز به عوامل متعددی مانند هزینه مواد اولیه (پروپیلن)، انرژی، تجهیزات و فناوری، نیروی کار و هزینه‌های مدیریتی وابسته است.

تحقیقات جهت بهبود فرآیند تولید و کاهش هزینه‌ها نیز در صنعت پروپیلن اهمیت دارد.

2- عوامل مؤثر بر هزینه تولید:

تغییرات در قیمت مواد اولیه: تغییرات در قیمت اتیلن و پروپیلن می‌تواند به طور مستقیم تأثیرگذار بر هزینه تولید پلیمرها باشد.

بهره‌وری انرژی: بهینه‌سازی فرآیندهای انرژی‌مصرفی می‌تواند هزینه تولید را کاهش دهد.

نوآوری و تحقیقات: استفاده از فناوری‌های نوین و تحقیقات در زمینه بهبود فرآیند تولید می‌تواند به بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها منجر شود. شما همچنین می توانید جهت اطلاعات بیشتر به سایت حباب پلاستیک مراجعه کنید.